امانت الهی که حمل آن به انسان سپرده شد چیست؟

در آیه هفتادو دو سوره احزاب مراد از امانت عبارت است از ولایت الهی و مراد از عرضه داشتن این ولایت بر آسمانها و زمین و سایر موجودات مقایسه این ولایت با وضع آنهاست و معنای آیه این است که اگر ولایت الهی را با وضع آسمانها و زمین مقایسه کنی خواهی دید که اینها تاب حمل آن را ندارندو تنها انسان میتواند حامل آن باشد و معنای امتناع آسمانها و زمین و پذیرفتن حمل آن به وسیله انسان این است که در انسان استعداد و صلاحیت تلبس آن هست ولی در آسمانها و زمین نیست.ظلوم و جهول بودن انسان هر چند که به وجهی عیب و ملاک ملالت و عتاب و خرده گیری است و لیکن عین همین ظلم و جهل انسان مصحح حمل امانت و ولایت الهی است . برای اینکه کسی متصف به ظلم وجهل میشود که شانش این است که متصف به عدل و علم باشد و گرنه چرا به کوه ظالم و جاهل نمی گویند چون متصف به عدالت و علم نمیشود . برخلاف انسان که به خاطر اینکه شأن و استعداد علم و عدالت را دارد ظلوم و جهول نیز هست. پس جمله انا عرضناالامانة معنایش این است که ما ولایت الهی و استکمال به حقایق دین حق را ،چه علم به آن حقایق و چه عمل بدانها را بر آسمان و زمین عرضه کردیم ، و معنای عرضه کردن آن این است که ما یک یک موجودات را با آن سنجیدیم و قیاس کردیم هیچ یک استعداد پذیرفتن آن را نداشتند به جز انسان.(تفسیر المیزان ،ج16 ص 525)